SZCZODRE
Powiat wrocławski
Przez ponad dwa stulecia majątek pod Wrocławiem był własnością książąt i królów saksońskich. W roku 1685 książę oleśnicki Krystian Ulryk I Wirtemberski zakupił teren pod budowę letniej rezydencji dla swojej drugiej żony Sybilli Marii von Sachsen-Merseburg. Pałac został wybudowany w latach 1685/1692, a miejscowość na cześć właścicielki nazwano Sybillenort. Niestety księżna zmarła w styczniu 1693 roku mając zaledwie 26 lat, ale jej posiadłość zyskała sławę dzięki kolekcjom: obrazów, muszli i rzadkich kamieni. Gorsze czasy dla pałacu nastały za rządów drugiego syna Sybilli, Karola Fryderyka Wirtemberskiego. Ale już jego następca książę Fryderyk August w latach 1792/1802 dobudował cztery boczne skrzydła i dwie wieże. Nie satysfakcjonowało to jego następcy księcia Wilhelma. Po podróży do Londynu, zafascynowany zamkiem Windsor, zatrudnił architekta Carla Wolfa, który w latach 1851/1867 przebudował rezydencję w stylu Tudorów. Wokół pałacu powstał parku krajobrazowy w stylu angielskim zajmujący 275 hektarów. Wykopano kilka stawów połączonych śluzami, posadzono egzotyczne drzewa i zaprojektowano gazony kwiatowe. Wzniesiono oszkloną oranżerię, w której rosły drzewa sprowadzone zza oceanu. Założono również zwierzyniec, który odwiedzały koronowane głowy i dostojni wielmoża z całego kontynentu. W roku 1884 majątek przeszedł na drodze dziedziczenia w ręce króla saskiego Alberta I, a w latach 1904/1932 był rezydencją ostatniego króla Saksonii Fryderyka Augusta III. Po jego śmierci budynek opustoszał, większość wyposażenia została wywieziona, a majątek przejęło wojsko hitlerowskie, które w pałacowych komnatach urządziło magazyny. W latach pięćdziesiątych XX wieku pałac został zburzony, a pozyskana cegła przeznaczona na odbudowę Wrocławia. Zachował się jedynie mały fragment części wschodniej rezydencji, gdzie znajdowały się kuchnie i mieszkanie kasztelana.
Galeria – 2021
